بسم الله الرحمن الرحیم

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ (169ال عمران)

وقتی به تصویری که روزگار درباره زندگی برای من عامی(سید جعفر) ایجاد می کند فکر می کنم، زندگی را در تلاش و کوشش برای گذران امور مادی مشاهده می نمایم یعنی بخور  تا کار کنی و کار کن تا بخوری!اگر کمی هم اعتقاد داشته باشم می گویم خدایی هست و روز حسابی در پیش است و باید یه کم برای اون طرف هم مایه گذاشت. اما اکثر ما درک درستی از زندگی نداریم.

برای آنکه درک درستی از زندگی داشته باشیم می بایست مقدماتی را تحصیل نماییم :

1- تلاش برای کسب قدرت فهم در متون دینی : این امر به چند طریق امکان دارد یکی اینکه آستین همت بالا زده و تمام تلاش خود را برای تحصیل متون دینی و انس گرفتن با آنها به کار بندیم تا درپناه همین انس فهم هم حاصل آید. یا اینکه با سخنرانی ها و منبر های علماء انس بگیریم و قدرت فهم دینی خود را از این طریق بالا ببریم .

2- بعد از ایجاد قدرت فهم برای صید مروارید های معرفت به سوی دریای مناجات  الهی رویم و تلاش نماییم از این گنجینه معارفی به دست آوریم .

در قرآن مجید که منبع دسته اول ما در امور معرفتی و دینی است درباره زندگی پس از مرگ شهیدان تعبیر جالبی وجود دارد وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ : یعنی گمان نکنید که کسانی که در راه خداوند و برای رسیدن به قرب او جان خود را نثار می کنند و شربت گوارای شهادت را می نوشند مرده اند بلکه می فرماید آنها نه تنها زنده اند بلکه در حال ارتزاق روزی خود در نزد پروردگار هستند و روزی آنها چه چیزی است خدا می داند.

مضمون این آیه برای ما درس است اما برای شهدا چه ؟این آیه در بردارنده درسی نظری که درس های عملی زیادی به همراه خواهد داشت مد نظر ما قرار می گیرد در حالی که شهدا به این اعتقاد رسیده بودند و با دار فانی وداع کرده و دار باقی را به دار فانی ترجیح دادند. آنها در درس عملی خود نمره قبولی را از جانب پروردگار دریافت نمودند و با دستی پر کوچ نمودند.حال نوبت به ما می رسد یعنی در نظر باید معتقد شویم که با شهادت زندگی ما قطع نمی شود و نه تنها نمی میریم بلکه زنده تر از حال که در دنیا هستیم گشته و معارف بیشتری درک می کنیم. این درسی نظری برای ما است تا وقتی به مقام عمل رسیدیم در دو راهی انتخاب آن چیزی را انتخاب نماییم که خداوند دوست می دارد.

خلاصه :یکی از درس هایی که می توان از زندگی شهدا گرفت کارکرد عملی و رفتاری آنهاست یعنی به گونه ای رفتار کنیم تا رضای خداوند تحصیل شود.

یکی دیگر از اموری که باید مد نظر داشت این است که باید برای حرکت در مسیر شهادت دو بال کسب نمود بال علم و بال تقوا و معرفت.

سوم اینکه به دنیا آنطور بنگریم که او را خوش نمی آید ، چون دنیا دوست دارد انسان را به سوی خود بکشاند پس اگر ما در مسیر عدم حب دنیا قدم بر داشتیم شاه کلید بزرگراه را به دست آورده و آنگاه با دو بال علم و تقوی به حرکت ادامه می دهیم تا فانی در خداوند گردیم و تسلیم محض اراده الهی گردیم.

 این نکاتی که بیان شد یکی از چندین مواردی است که باید از زندگی شهدا درس گرفت.نویسنده خود در مقام عاجز است و در مقال سخت حراف. برایش دعا کنید در عمل کوشا شود و در رفتار ،الهی.