راه طلبگی راهی زیبا و پر نشیب و فراز و سرشار از آزمایش الهی است که تنها عاشقان امام زمان و آنان که مورد عنایت حضرت هستند موفق به پایان رساندن آن و رسیدن به منزلگه مقصود هستند .

 حضرت آیت الله العظمی بهجت از علمایی است که به توفیقاتی دست یافت که کمتر کسی به آن ها توانسته است فائق شود و بدون تردید آن پیر سفر کرده مورد عنایت خاص و ویژه حضرت حجت بن الحسن العسکری علیهما السلام بودند ، ایشان که خود اهمیت نیاز به وجود و عنایت امام زمان را بیش از هر کس دیگری دریافته بودند درباره نیازمندی به عنایات امام می فرماید:  

  «ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم؛ دستگیری ولیّ خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم.

باید به ولیّ عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد، همراه خود ببرد .» 

  علمای بزرگ و نام آور و وارسته شیعه هرگز از توجه به قطب عالم امکان غافل نشدند و موفقیت و پیشرفت و بهروزی و تعالی خود را مرهون توجه به وجود نازنین آن آخرین ذخیره الهی و دعای خیر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می دانند .

طلاب باید بدانند که هیچ کس در این عالم هم چون امام زمان دلسوز و خیرخواه آنان نمی باشد و اگر آنان در عشق خود به حضرت صادق ثابت قدم باشند و آن حضرت را فراموش نسازند ایشان نیز آنها را فراموش نخواهد کرد و از دعای خیر محروم نخواهد ساخت .

حضرت آیت الله العظمی بهجت  که سراسر وجودش مملو از عشق امام زمان بود درباره مهربانی بیش از حد امام زمان به دوستانشان این گونه می فرماید :«چه قدر حضرت [امام زمان علیه السلام] مهربان است به کسانی که اسمش را می برند و صدایش می زنند و از او استغاثه می کنند؛

 از پدر و مادر هم به آنها مهربان تر است!»هم چنین آن عارف کامل و زاهد وارسته درباره لزوم توجه به امام زمان می فرماید :

«هر کس باید به فکر خود باشد و راهی برای ارتباط با حضرت حجت عجل اللله تعالی فرجه الشریف و فَرَج شخصی خود پیدا کند، خواه ظهور و فرج آن حضرت دور باشد، یا نزدیک!»

 هم چنین آن بزرگ مرجع جهان تشیع  درباره برقراری دائم و نوع ارتباط با آن یار غائب از نظر می فرماید: «لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف تشرّف حاصل کند، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسّل به ائمه علیهم السلام بهتر از تشرّف باشد. » 

  طلبه راستین هم چون علمای پارسا و پرهیزکار همیشه به دنبال جلب رضایت امام زمان علیه السلام است ، او به دنبال انجام کارهایی است که دل آن حضرت از آنها شاد و خرسند می شود و از کارهایی که دل حضرت را به درد می آورد روی گردان است.

شاگرد عارف نامی آیت الله سید علی قاضی ، آیت الله العظمی بهجت آن سالک راه حق و حقیقت درباره جلب رضایت آن امام مظلوم دور از وطن می فرماید:

«هر چند حضرت حجت از ما غایب و ما از فیض حضور آن حضرت محرومیم؛ ولی اعمال مطابق یا مخالف دفتر و راه و رسم آن حضرت را می دانیم؛ و این که آیا آن بزرگوار با اعمال و رفتار خود خشنود، و سلامی - هر چند ضعیف - خدمتش می فرستیم؛ و یا آن حضرت را با اعمال ناپسند، ناراضی و ناراحت می کنیم!» 

  طلبه باید رابطه خود با امام زمان را محکم و پابرجا سازد او با انجام برخی کارها می تواند این رابطه را به رابطه ای استوار سازد و محبت امام زمان را به دست آورد .فیلسوف و مفسر عصر حضرت آیت‌الله العظمی جوادی آملی درباره اهمیت ارتباط و  شیوه آن با آن حضرت می فرماید:

آنچه برای همگان ضروری و میسور است، ایجاد و حفظ ارتباط روحی و معنوی با آن حضرت است که در پرتو رعایت ادب حضور و ارتباط با آن حضرت تحصیل خواهد شد.

انجام دادن مستحبات و اعمال صالح به نیابت از آن حضرت و اهدای ثواب آن به ارواح طیّب عترت طاهرهعلیهم‌السلام از بهترین راه‏هایی است که می‏تواند ارتباط انسان با آن وجود مبارک را تأمین کند و بهترین حالت در چنین نیابتی، آن است که انسان در برابر عمل خویش از آن امام خواسته‏ای نداشته باشد،

 چرا که از قدر عملش می‏کاهد: 

چون خواسته ما به قدر ادراک ماست و ادراک ما بیشتر به حجاب تمنیات ما محجوب است، مطلوب متوقّع ما نیز محدود خواهد بود، پس بهتر است که برابر این ادب، به پیشگاه آن حضرت چیز خاصی را پیشنهاد ندهیم، زیرا او از آن دسته است که سجیّتهم الکرم هستند ، بنابراین شایسته آن است که در انتظار عطای او باشیم، چرا که آنچه آن حضرت به اقتضای سجیه کریم خویش عطا می‏کند ماندنی است.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در ادامه این گونه می فرماید: البته این سخن بدین معنی نیست که انسان اگر مشکل خاصی دارد، با امام خویش در میان نگذارد و از او نطلبد بلکه مقصود آن است که در انجام دادن اعمال صالح به نیابت از آن حضرت، طلبی نداشته باشد و پیشنهادی ندهد تا آنان درخور خویش عطا کنند؛ نه در اندازه مطلوب محدود ما.

 آنان چون درخور خویش عطا کنند، هم قابلیت و ظرفیت می‏بخشند و هم مقبول و مظروف؛ و گاه گرچه به شخص عطا می‏کنند، ظهور و فضل عطایشان جامعه‏ای را بهره‏مند می‏سازد؛ مانند آنچه حضرت رضاعلیه‌السلام به شاگرد خویش جناب زکریّا بن آدم در برابر استجازه او برای خروج از قم فرمود: شما در قم بمانید.

خدای سبحان به برکت شما عذاب را از مردم قم برمی‏دارد، آن‏گونه که به برکت مزار پدرم عذاب را از ساکنان آن منطقه برداشته است.

 این نمونه‏ای از آن عطایاست که به شخصی چنان لطفی می‏کنند که چون پیکرش در زمینی مدفون شود، آن برکت در تمام آن شهر جریان یابد.

از دیگر آداب حسنه در ارتباط با امام عصر ادب برخاستن به احترام نام مبارک ولی‏عصرعجل الله تعالی فرجه الشریف  است که در میان شیفتگان و پیروان خاندان عصمت علیهم‌السلام سنّتی دیرپاست.

منابع:

1-پایگاه فرهنگی مذهبی روات حدیث

2-پایگاه فرهنگی مذهبی مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی

تهیه و فرآوری : مهدی صدری ، گروه حوزه علمیه تبیان