شايد ناراحت بشيد.

ولي در زمان مشروطيت هرگاه مردم احساس مي کردند حقشان

در حال ضايع شدن است،پشت گرمي اي به نام روحانيت داشتند.

هم اکنون نيز حتي در برخي کشور هاي نه چندان مذهبي ،روحانيت

در تظاهرات ها در کنار مردم است.ولي در ايران هر چقدر روحانيت خوب عمل کند،ديگر حکومت دست خود اين نهاد است و اگر اشکالي

پيش آيد.مردم کوچه بازار ديگر نماينده ي هميشه گي خود را ندارند.

همين امروز اگر يک روحاني انتقاد کند.کلامش در ميان مردم و مسئولان مانند 200 دانشجو قدرت دارد.

هرچند روحانيت در جريان مشروطه حقش ضايع شد و از طرف فروماسونر ها و وابستگان سركوب شد و

بشدت کنار گذاشته شد ولي نقش هميشگي شان که در کنار مردم بودن بود را حفظ کردند.

البته من بارها گفتم اسلام ديني اجتماعي است و انگار خداوند اين دين را نازل کرد تا به دهان افرادي چون مارکس که دين را ترياک خلق مي دانستند را ببندد.