سيد ...مطلبي جديد نوشتم...پيرامون سكولاريسم و لائيكيسم.

خواندش ضرر نداره.

سيد عزيز...

حرفي ميزنيد...

من مطالعه ي فلسفي ام نزديک به صفر هست.

ولي يک چيز غير قابل انکار در مورد فلسفه اي که مسلمين در قرون

3 تا 10 تدوين کردند هست.آنهم اين که اين فلسفه پايه اي بود براي

فلسفه ي غرب..اخيرا يك نابغه ي ايراني بنام آرش نراقي كه در 25 سالگي از آمريكا مدرك دكترا گرفته است،اساسا نوعي ادبيات جديد در علم كلام ايجاد كرده است كه من اسم آن را كلام نوين مي گذارم،ما آنقدر در اين بخش ضعيف بوديم كه حتي اگر شما به ادبيات كلماتي علم كلام نگاه كنيد،ضعف در نوآوري را در آن حس مي كنيد،در صورتي كه در غرب گنجينه ي اين علم در حال گشوده شدن است.من مقاله ي دكتر نراقي را در نقد نظرات نيچه در باب نبود نشانه هاي عيني از خداوند گذاشته ام..بد نيست ببينيدش.

من يک نظر رو همه جا مي گويم.

انسان وقتي توانست مشکلات حيواني خود اش رو حل کند.

و حداقل اگر نتوانست انسان باشد.حداقل کمي حيوانيت بلد باشد

و مصداق آيه ي ((کل انعام بل هم عزل )) نباشد.آنوقت مي تواند ادعا کند که من مي توانم وارد وادي علوم بشري بشوم تا انسانيت خود را افزايش دهم.وگرنه نتيجه ي پرداختن به علوم با خوي (پسا حيواني)

مي شود...نيچه...مارکس...سازنده ي بمب هسته اي و فرويد که زندگي شان بخوبي نشان مي دهد که چرا به اين افکار رسيدند.